Կարօ Արմենեան
Լուրերը, որոնք կը հասնին մեր երիտասարդութեան ոստանէն, մղկտալի են և ընդվզեցուցիչ։ Լիբանանը եղած է և է ասպնջականութեան երկիր։ Ան ընդունած է իր ծոցին մէջ աշխարհի բոլոր զրկուածներն ու վտարանդիները, ներառեա՛լ՝ Ցեղասպանութեան դաշտերէն վերապրած մեր ժողովուրդը։ Ան եղած է հաւատքի ու յոյսի օրրան բոլոր անյոյսներուն համար անխտիր։ Եւ յանկարծ ինքն է, որ կը մատնուի այս անսփոփ վիճակին։
Որքան ալ որ մեծ ըլլայ ճգնաժամը Հայաստանի և Արցախի մէջ այս օրերուն, Լիբանանը անպայման մաս պիտի կազմէ մեր հաւաքական առաջնահերթութիւններու օրակարգին։ Այլ կերպ չի կրնար ըլլալ։ Լիբանանը մեր հայրենական իրականութեան անքակտելի մասն է։ Ան մեր ազգային լինելիութեան կենսական խարիսխն է մեր Հայրենիքի միւս կտորներուն հետ։ Անոր գոյութիւնը նոյնքան անսակարկելի է, որքան մեր Հայրենիքի որևէ բեկորը։ Հետևաբար ասիկա զօրաշարժի ժամանակն է բոլորիս համար։
Լիբանանը կանգնած է սովի եզրին։ Պէտք է անմիջապէս կեանքի կոչուի Փրկութեան Ազգային Մարմին մը Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութեան, Հայ Կաթողիկէ Պատրիարքութեան և Հայ Աւետարանական Եկեղեցւոյ վերին հովանաւորութեամբ, երեք կուսակցութիւններու՝ ՀՅԴ, ՌԱԿ և ՍԴՀԿ, ՀԲԸՄ-ի և ՀՕՄ-ի անմիջական մասնակցութեամբ և ի մի բերուին բոլոր անհրաժեշտ միջոցները անմիջական հակաճգնաժամային գործի բազմամակարդակ գործընթացը ճամբայ հանելու։
Միաժամանակ պէտք է անմիջապէս ձևաւորուի ԱՄՆ-ի, Ֆրանսայի և այլ երկիրներու մէջ համաշխարհային օժանդակութեան գործը։ Այստեղ ևս մեր համայնքներու ղեկավարութիւնը պէտք է սերտօրէն համագործակցի լիբանանցիներու համայնական կազմակերպութեանց հետ Լիբանանի ըլլալիք օգնութեան մեծ փաթեթ մը հետապնդելու առաջադրութեամբ Արևմուտքի երկիրներէն ներս։ Լիբանանը պիտի վերականգնի։ Լիբանանի գահավէժը մեր գահավէժն է և այդ գահավէժը անընդունելի է։ Եթէ մենք պիտի կարողանանք յաղթական դուրս գալ մեր կեանքը պատուհասող մեծ ճգնաժամէն, մեր յաղթանակը պիտի ճառագայթէ ամէն տեղ, ուր մեր աշխարհաքաղաքական յենարաններն են խնդրոյ առարկայ։
Լիբանանը պիտի դուրս գայ այս դժոխքէն։ Լիբանանը պիտի ապրի։ Եւ մենք նաև այդ սրբազան կռուի զինուորներն ենք։
